Het lijkt simpel: een onderzoek naar de vraag ‘Wat kun je met oude gordijnen?’ Maar nadat ik in september welgemoed koos voor 1 familiegordijn, bleek al snel dat dit gordijn zoveel mogelijkheden bood, dat ik de rest van mijn leven zou kunnen vullen met onderzoek ernaar.

Juli 2021. In gedachten had ik een onderneming opgebouwd: studiogordijnrest. Het atelier, met magazijn, winkel en webshop zou, lekker overzichtelijk, geheel zijn gebaseerd op gordijnen. Dat wil zeggen: gordijnen die moeilijk nog verkocht konden worden als tweedehands omdat ze verbleekt zijn, vuile vlekken hebben, of ouderwets dan wel gewoon niet zo mooi zijn.

Bescheiden salaris

Geen keuzestress meer over de vraag of ik nu gekregen oude rokken, bloezen, broeken wel of niet moest verknippen. Ik nam ze gewoon niet meer aan. Ook hoefde ik geen tijd meer te verliezen met het bekijken van allerlei kussenslopen, geborduurde kleedjes en wollen dekens in tweedehandszaken: ik hoefde alleen nog gordijnen te bestuderen. En oké, gordijnstalen. Die lapjes zijn weliswaar klein, maar je hebt wel vele mooie kleuren van 1 type bij elkaar.

Eenmaal op dreef, kan ik er een salaris uit halen. De webshop en winkel kunnen zich vullen met van gordijn(stalen) gemaakte tassen, rokken, portemonnees, pannenlappen, kussens en tafelkleden. Daarnaast met patchworkgordijnen, kleinere gordijnen gemaakt uit grotere (de lelijke delen weggeknipt), en gordijnen die nog wel goed zijn maar ouderwets. Iemand in de wereld kan er net naar op zoek zijn.

Ik kan verdienen aan advies en onderzoek (hoe verduurzaam je de gordijnproductie?), het geven van naaiworkshops of het helpen opzetten van een vintage platform (stuur een foto van je gordijn, het platform doet de marketing).

Duurzaam

Dat zo’n onderneming duurzaam is, is aan te tonen: ik houd het aantal vierkante meter stof bij dat jaarlijks van de verbranding of recyclingindustrie wordt gered, het aantal dat als product weer wordt hergebruikt, en hoeveel daarmee aan maagdelijk katoen, wol, polyester of acryl wordt bespaard, met de bijbehorende water- land en energiebesparing. Verder natuurlijk ook zaken als het energie, water-  en materiaalgebruik van de naai- en wasmachine, het atelier en de computer.

Of ik blij zou zijn met een Europese wet voor een leefbaar loon, ligt aan de invulling ervan. Natuurlijk vind ik dat hij er moet komen (heb de petitie hiervoor ook ondertekend). Maar hoe bouw je een nieuw type bedrijf op met leefbare lonen voor alle medewerkers? Als leefbare lonen in Nederland vertaald gaan worden als minimumlonen: Ik zelf werk al ruim drie jaar aan mijn stofrestenonderneming, nog zonder daar een minimumloon uit te hebben gehaald. Hoe zou ik, in zo’n beginfase, medewerkers kunnen betalen?

Vijf typen gordijnen

Al snel had ik vier typen oude gordijnen liggen, gekregen van familie. Daarnaast had ik er nog enkele gekocht, samen hoogstens 20 euro. Ik had al tassen, portemonnees en kussens van gordijnen en gordijnstalen gemaakt, nu legde ik me toe op ook schorten en ovenwanten, bedoeld voor mijn familieleden die de gordijnen nog kenden van de tijd dat ze voor de ramen hingen. Van een wol-acryl oranje gordijn maakte ik een rok om (ook) op familiefeestjes te dragen, waar ik dan tassen, schorten en ovenwanten mee kon uitdelen. Op de werk-logeerkamer kwamen nieuwe kussens, op tafel nieuwe placemats.

Gebloemd linnen

Uiteindelijk besloot ik me te focussen op één stevig katoenen familiegordijn waarvan ik er zes had. Aanvankelijk zag ik nauwelijks mogelijkheden: ik vond de stof ouderwets en lastig te combineren. Maar zoals dat vaak gaat: ben je ergens eenmaal mee bezig, dan krijg je steeds meer ideeën en lijken de mogelijkheden onuitputtelijk.

De voorkant heeft (in mijn ogen) geen geweldige kleurcombinatie: zwartgroen, mosgroen en een onbestemd soort vleeskleur. maar de visgraat- en ingrijpsteek deed wonderen, waarbij ik met fel gekleurde wol of zijde delen invulde met grote steken naast elkaar. Ook met textielstift bleken kleuren op te halen. Vervolgens pakten combinaties met donkergroen oude handdoek, een lichtgroen stuk linnen en een stukje oranje gordijn ook onverwacht goed uit.

Knuffels

Een paar maanden en 25 gordijnproducten verder dacht ik: hoeveel onderzoek is er nog aan dit keukengordijn te doen?

Zeker is dat er nog veel meer kleuren en designs bij dit voormalig keukengordijn passen om hem te verfraaien, waarna ik die kleuren en designs ook weer kan laten terug komen, door op de stof te borduren en te appliqueren.

Ik heb ook lang niet alle producten geprobeerd. Wat te denken van een wandkleed, onderzetters, etuis, laptophoezen en knuffels (hoeveel dieren zijn er wel niet?). Voor de restlapjes: telefoonhoezen, poppenkleertjes, boekenleggers, kettingen, oorbellen en kerstboommannetjes. Dit onderzoek kan nog jaren doorgaan, tot er geen snipper meer over is.

Maar zover komt het waarschijnlijk niet: op een gegeven moment heb ik mooiere stoffen, dringender zaken te doen en te weinig kastruimte, waarna ook resten van dit keukengordijn uiteindelijk in de vuilnisbak belanden. Tegelijkertijd: zeker 12 vierkante meter katoen heeft intussen een tweede leven gekregen.