Brief aan mijn vroegere kamergenoot over zich ophopende vintage kleren:

Lieve,

Gisteren klaagde je over je ‘Marktplaats tic’, het fenomeen dat je soms wel 1 of 2 uur week op marktplaats naar vintage merkkleding zoekt, en daar dan jaarlijks wel 700 euro of meer aan uitgeeft. Ik zei toen: nou ja, als je het te veel aan kleding, of de kledingstukken die niet passen, naar de lokale kringloop brengt, kun je het ook zien als hobby. Hordes mensen spelen wel 1 of 2 uur per dag computerspelletjes, en geven daar meer geld aan uit. Dan heeft jouw hobby nog als voordeel dat je, als je na wat oefening zogezegd op een hoger ‘level’ komt, er wellicht leuker uitziet voor minder geld. Grote kans ook dat je, met een steeds beter ontwikkelde smaak, de lokale kringloop voorziet van leuke merkkleding omdat je daar regelmatig het te veel aan kleding weer naar toe brengt. Dan zou je deze ‘tic’ ook vrijwilligerswerk en donatie kunnen noemen. De opbrengst van veel kringloopwinkels gaat immers naar het goede doel.

Spierbeweging

Maar zelf sprak je dus over je ‘tic’, en was je niet erg tevreden over dit gedrag. Ik denk dan: omdat je het zonde van je tijd/en of het geld vindt, en/of omdat je negatieve effecten voor de samenleving ziet. Ik heb even opgezocht wat tic nu betekent en inderdaad, een tic is geen compliment. Volgens het Nederlands woordenboek is het een ‘eigenaardig aanwendsel’, een ‘zenuwtrek’, een ‘onwillekeurige beweging van een spier’, en – curieus genoeg – een ‘scheutje drank ergens bij’ (ik heb zelf inderdaad weleens de neiging (tic?) een extra scheutje wijn bij het laatste glas te doen).

Kik

De trein stond op vertrekken, we hadden daarom geen tijd meer om door te spreken waarom je nu eigenlijk niet tevreden was over dat scrollen. Ik ben dus vanmorgen zelf wat gaan klikken, om de voor- en nadelen tegen elkaar af te kunnen wegen. Hieronder volgt nu wat ik vond:

Ik ken zeker de kik van (in ieder geval op het eerste gezicht) leuke kleding voor weinig geld te hebben gekocht, van gescoord te hebben dus, maar althans vanochtend deden me de plaatjes niks. Toen ik op het voor mij onbekende Marktplaats klikte op ‘kleding’ beving me meteen een overweldigende keuzestress, waar ik zo snel mogelijk van af wilde. Dat werd niet beter toen ik naar ‘jassen’ ging. Inderdaad zag ik allerlei leuke, kleurige jassen voor 30 euro of lager, maar de weerzin tegen op dat moment iets te moeten kiezen (of kopen?), en daar energie in te steken, bleef. Zelfs met de voorstelling dat mijn jas versleten zou zijn, en ik een nieuwe nodig had, had ik geen zin om zelfs voor dit experimentje een keuze te maken. Wel tikte ik nog even uit nieuwsgierigheid twee kwaliteitsmerken in. Waarna inderdaad hele leuke, afgeprijsde merkjurken op popten met als topstuk deze (30 euro), die ik op een ander moment misschien wel had gekocht:

Maar nee, ik had geen neiging om door te klikken.

Het was niet de overweldigende hoeveelheid kledingstukken an sich. Want in augustus heb ik nog die superleuke wijde broek gekocht die ik gisteren aanhad. Dat was tijdens een middagje shoppen in Modekwartier Arnhem met Kim. En hoeveel keus heb je daar wel niet? We hebben zeker door 15 originele vintage- en design modezaken gelopen. Maar over die middag, en over die broek, ben ik nog steeds erg tevreden. Wellicht omdat dit een geplande aankoop was: een van onze doelen die middag was namelijk om, met een cadeaubon die ik al een tijdje had liggen, een wijde broek te kopen. En dat doel hadden we gehaald. Daarnaast was het mooi weer, waren de winkels inspirerend en was het gezellig met 2en.

Je zei dat je vaak tijdens de lunchpauze wat scrolde. Of je daar dan achteraf tevreden over bent, hangt dus mogelijk af van het feit of je van te voren had gepland om dat tijdens die pauze te doen, en met welk doel.

Restpartijen

Er is, denk ik, een tweede reden waarom ik vanochtend al binnen tien minuten was afgehaakt, en waarom jij dus mogelijk zo ontevreden met dat scrollen bent. Er stond wel vintage op, maar het platform leek (inmiddels?) toch vooral te verdienen aan nieuwe kledingstukken voor onwaarschijnlijk lage prijzen en gunstige voorwaarden (onwaarschijnlijk in de zin van: daarbij moeten wel mensen en milieu worden uitgebuit). Nu kunnen dit natuurlijk restpartijen van verantwoordelijke merken zijn die anders op de vuilnisbelt zouden belanden, waardoor Marktplaats bijdraagt aan tegengaan van verspilling. Dat zal bijna zeker een gedachte achter het platform zijn (geweest?). Maar op geen enkele manier kreeg ik daar enig inzicht in. Wel zag ik de gebruikelijke trucs om klanten tot impulsaankopen te verleiden, zoals qua vormgeving flink aangezette afprijzingen, zinnen als ‘nog twee stukken over’ en ‘gratis verzending’ en, tot mijn grootste ergernis, elke keer weer oplichtende aanbiedingen terwijl ik allang weer van de site af was.

En dat terwijl on-line aankopen sowieso al meer tot impulsaankopen verleiden, omdat je met een paar klikken kunt kiezen en afrekenen, het anoniem kunt terugsturen en dan ook nog eens je geld terug krijgt (in plaats van een waardebon, zoals bij veel winkels). Al met al heb ik eigenlijk geen enkel idee wie of wat nu achter Marktplaats zit en heb ik dus twijfels bij de drijfveren erachter.

Naai-atelier

Tenslotte nog een mogelijke derde reden waarom ik snel afhaakte, en waarom jij dus misschien ….. nou ja, niet tevreden bent over dat scrollen: Gisteren vertelde ik je al waarom ik nu minder vintage koop dan een paar jaar geleden. Eigenlijk koop ik vrijwel alleen nog wat tweedehands restlappen (drie a vier per maand) en handwerkspullen voor mijn atelier in twee kringloopwinkels in Wageningen (samen voor ongeveer 20 euro per maand), en geen kleren meer. Dat komt omdat ik heel graag mijn twee klerenkasten en stofrestenstudio overzichtelijk houd, wat ook nu al niet makkelijk is, en ik op het moment nauwelijks nog ruimte heb/wil maken voor nieuwe kleren en stoffen. Dan zou ik andere kleren en lappen weg moeten doen, maar dan moet ik opnieuw tijd steken in kiezen wat weg te doen, bovenop het kiezen voor nieuwe – de keuzestress slaat alweer toe… 

Een partij merkkleding ter waarde van 3000 euro voor 125 euro. Hoe houd je hiermee je kast op orde? Of gaat iemand die kleren dan op straat verkopen? Dat kan natuurlijk. Maar waarom staat die aanbieding dan tussen de kleding voor consumenten?

Tot zover weer Lieve. Mijn eigen tien minuten scrollen is echt maar een klein experimentje geweest – nog niet eens een pilot, ofwel: n is 1. Je weet daarmee nog niet waarom jij je scrollen een tic noemt, en er ontevreden over bent. Maar misschien helpt mijn ervaring van vanochtend enigszins om het na te gaan, en te beslissen of je al dan niet actie onderneemt. En anders hoop ik dat je deze brief tenminste met plezier hebt gelezen. Ter bemoediging doe ik mijn ideale naaiatelier erbij, een foto die ik vorig jaar november op Internet tegen kwam (helaas weet ik niet meer van wie hij kwam) en die me sindsdien op het goede spoor houd: